- пышкыраш
- -ем1. фыркать, фыркнуть; выпускать (выпустить) воздух из ноздрей (о лошади). Маринан имньыже, кӱварыш пурыде, нержым пышкыра, капше чытыра, шойык чакна. Я. Ялкайн. Лошадь Марины, не въезжая на мост, фыркает ноздрями, дрожит всем телом, пятится назад.2. фыркать, фыркнуть; усмехаться (усмехнуться), производя звук носом, губами. Нина эше пышкырен воштыл колтыш. А. Юзыкайн. Нина ещё, фыркнув, засмеялась.// Пышкырен колташ1. фыркнуть (о лошади). (Имне) йорталтышыжла, коклан-коклан пышкырен колта. А. Юзыкайн. Лошадь бежит рысью и время от времени фыркнет. 2) фыркнуть; усмехнуться, производя звук носом, губами. Южыжо, пышкырен колташ огыл манын, умшажым копаж денак петырыш. А. Юзыкайн. Кое-кто, чтобы не фыркнуть, прикрыл рот ладонью. Пышкырен-пышкырен колташ фыркать (о лошади). Улазе-влак кыркалат, имньыштым поктат, имньыштат тӧрштылыт, пышкырен-пышкырен колтат. А. Юзыкайн. Возчики покрикивают, гонят своих лошадей, лошади тоже возбуждены, фыркают.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.